Teatro impreso

A colección de teatro impreso localízase principalmente nas signaturas T e Ti (esta última destinada ao teatro incompleto, que inclúe publicacións cuxos tomos sucesivos deixaron de aparecer ou non ingresaron na biblioteca). Xunto á importante colección de teatro impreso, a BNE conta co seu equivalente manuscrito, con destacados exemplares autógrafos.

Ten a súa orixe na antiga Sección de Teatro, herdeira á súa vez da Sección de Obras dramáticas, creada en 1873 dentro do Departamento de Impresos. A mediados dos anos 80 do pasado século producíronse cambios estruturais na Biblioteca Nacional que levaron á desaparición oficial da este Sección. Créase o Gabinete de Impresos Reservados e dentro deste unha “Sección de Século de Ouro” coa responsabilidade das antigas Seccións de Cervantes e Teatro. Finalmente, a colección de teatro impreso quedaría englobada, a partir de 1986, no Servizo de Manuscritos, Incunables e Raros e é xestionada pola Sección de Século de Ouro do Servizo de Reserva Impresa. Foron varios os bibliotecarios que prestaron particular atención á rica colección teatral: Vicente García da Huerta, Leandro Fernández de Moratín, Agustín Durán e os dramaturgos Juan Eugenio Hartzenbusch e Manuel Tamayo e Baus.

A colección, cuxo orixe está nos exemplares procedentes da Torre Alta do Alcázar, foi incrementándose grazas á chegada de importantes fondos, entre os que poden destacarse a biblioteca de Leandro Fernández de Moratín, vendida polos herdeiros de Manuel Silvela en 1847; a biblioteca de Juan Nicolás Böhl de Faber, adquirida en 1849, que destaca por unha interesante colección de 50 volumes facticios de comedias impresas no século XVIII e algunhas no XVII; a colección de Cayetano Alberto da Barreira, con 3.200 obras das que case 2.500 eran impresas; a colección de Agustín Durán, que foi vendida pola súa viúva á Biblioteca Nacional en 1863 e que constaba de 3.700 volumes e cartapacios, cunha numerosa colección de obras dramáticas; a de Francisco Asenjo Barbieri, con 4.000 volumes e cartapacios que inclúen sainetes, tonadillas, zarzuelas ou comedias;  a monumental biblioteca do Duque de Osuna e Infantado ingresada por compra en 1886; ou a biblioteca do bibliófilo e erudito Pascual de Gayangos, entre cuxos 22.000 impresos destacan os cuantiosos volumes facticios de comedias.

Desde a súa creación, foron incorporándose á sección todos os fondos relacionados co teatro: obras dramáticas (comedias soltas ou desagregadas, partes de comedias, coleccións facticias), libretos pertencentes ao xénero do teatro lírico, estudos sobre teatro, etc. Posteriormente, ingresaron obras de temas afíns como o cinema: a sección alberga guións cinematográficos con documentación gráfica complementaria, que abarcan desde finais dos anos 60 ata principios dos 80; papeis de propaganda, carteis, catálogos de distribuidores, etc. de películas e de obras de teatro.

Onde consultar

Catálogos