Bildumaren Historia

Cervantes Atal zaharra Liburutegi Nazionaleko Erreserba Inprimatuaren Zerbitzuaren barruan dago gaur egun, 1894an sortu zen, egungo liburutegia Paseo de Recoletoseko eraikinera lekualdatu zenean, Manuel Tamayo y Baus-en zuzendaritzapean. Ordura arte, Cervantesen testuen edizioak Liburu Bitxi eta Baliotsuen Atalean sartzen ziren, Liburutegiko Inprimatuen Atalaren barruan.

Menéndez Pelayok zuzendari izan zen bitartean egin zuen lana (1898-1912) oso positiboa izan zen atal horretarako (besteak beste, jasota geratu da 1905eko “Exposición bibliográfica y artística con motivo del tercer centenario de la publicación del Quijote” izenburuko erakusketaren inguruko informazioan). Baina haren ondorengoa, Rodríguez Marín, izan zen nabarmen hobetu zuena; izan ere, lan horien kopurua bikoiztu egin zuen eskurapenen bidez, eta, gainera, gainerako ataletan sakabanatuta zeuden Cervantesen liburuak eta liburuxkak batu zituen.

Rodríguez Marín-en zuzendaritzapean, Gabriel Martín del Río y Rico izan zen atal horren arduraduna, haren inguruko lehenengo katalogoa egin zuen, eta 1916an Liburutegi Nazionalaren bibliografia saria lortu zuen lan horri esker. Lan hori ez zen argitaratu 1930era arte.
Horrez gain, 1905ean egin zenetik aurrera, erakusketa ugari antolatu ziren, eta zegozkien katalogoak egin ziren. Azkena, momentuz, "El Quijote, biografía de un libro, 1605-2005" izenburukoa izan zen, eta lehenengo zatiaren argitalpenaren laugarren mendeurrena dela-eta antolatu zen.
Bestalde, Muñoz Degrain pintore valentziarrak 1919an 20 margolaneko bilduma bat eman zuen. Guztiak dira Cervantesekin lotutako gaiei buruzkoak, eta “Cervantes Aretoa” delakoan ikus daitezke.

Funtsak

Hasierako funtsari liburu berriak gehitu zitzaizkion, lege-gordailuaren, dohaintzen eta erosketen bidez. Eskuratu diren lanen artean, José María Asensio y Toledoren eta Juan Sedó Peris-Menchetaren liburutegi partikularretakoak gailentzen dira (lehenengoa 1949koa eta bigarrena 1968koa).

Asensio y Toledo XIX. mendearen bigarren erdiko bibliofilo eta cervantista garrantzitsua da, Menéndez Pelayoren arabera, Cervantesi buruzko ikerketa dokumental modernoa hasi zuelako.

Bestalde, Juan Sedó XX. mendearen lehenengo erdian Cervantesekin lotutako giroetan gailendu zen eta bere bilduma, Cervantesen lanaz gain, egile horrekin lotutako orotariko materialei buruzkoa da: kromoak, etiketak, postalak, ex libris, haizemaileak, etab. Funts bibliografikoaren barruan, Kixoteren XVII. mendeko 26 edizio eta XX. mendeko edizio baliotsu batzuk gailentzen dira, baita antzezlanak, imitazioa, katalogoak, bibliografiak, aldizkariak, etab. ere.

Erreserba Inprimatuaren Zerbitzuan gordetako Cervantesen bildumak 5.146 liburu eta 50 liburuxka-kutxa dauzka, Cerv eta CervC sinaduradunak, hurrenez hurren, eta Cerv.Sedó eta Cerv.SedóC sinadurak dituzten 8.853 liburu eta 138 liburuxka-kutxa dauzka. José María Asensio y Toledoren bildumatik eskuratutako liburuak “Bitxiak” (R) kode orokorragoaren barruan daude jasota